Milattan önce 1120 tarihinde, İmran ile Yuha- bis’ten Kahire’de doğan ve elli yaşlarındayken kendisine peygamberlik gelen Hazreti Musa Aleyhisselam ’m, KARUN adında bir amcası vardı.
Allah Celle Teala Hazretleri, bu adamı o kadar zenginleştirmişti ki; mallarının bulunduğu ahır, an bar, han ve mağazalarla, para ve altınlarını doldurduğu kasa ve hâzinelerin, yalnız anahtarlarını taşımak bile, güçlü-kuvvetli, kalabalık bir topluluğa ağır geliyordu. Üstelik, şımarık bir tip olduğundan, zenginliğine bakıyor da milletine karşı azgınlık ediyordu. Kavmi tarafından:
- Şımarıklık etme, ey Karun! Allah, servetine mağrurlanıp şımaranları sevmez, diyerek kınanıyor, tenkit ediliyor ve ayıplanıyordu. Lâkin bu tenkit ve kınamalar, onun azgınlığını artırmaktan başka bir işe yaramıyordu.
Derken Karun, nesi var nesi yok, bütün mal varlığını, çok muhteşem bir alayda meydanlara döktü. Gözleri kamaştıran bir resmi geçitle milletinin önünde sergiledi. Aklı ermeyen cahiller ve dünya malının düşkünleri:
- Keşke biz de Karun kadar zengin olsaydık, diye ona imrenmeğe başladılar. Ama kendilerine Allah tarafından ilim verilen bilir kişiler, Karun’un sonunun gelmiş olabileceğini söylüyorlar ve "Keşke biz de Karun gibi zengin olsaydık..." diye ona imrenenlere karşı:
• Yazıklar olsun sizlere! İnanan ve salih amel yapanlara, Allah’ın sevabı daha hayırlıdır, diyorlardı.
Hazreti Musa Aleyhisselam ise, bir peygamber olarak, Karun’a zekat hakkmdaki Allah’ın emirlerini anlatıyordu. Ona servetinden zekat vermesini hatırlatıyor ve şunları söylüyordu:
- Ey Karun! Allah’ın sana verdiği mal ile ahiret yurdunu iste. (Servetini hayır yolunda harca). Dünyadan nasibini de unutma. (İhtiyacın kadar sakla). Allah’ın sana verdiği gibi, sen de ver, (zekatını vermek suretiyle). Yeryüzünde fesat çıkarma. Çünkü Allah, fesat çıkaranları sevmez.
Musa peygamberin bu öğütleri Karun’a hiç kar etmedi. Tersine, Allah’ın peygamberine karşı:
- Bu serveti bana Allah vermedi ki zekat vereyim. Kendi ilmim sayesinde elde ettim bunu, diyerek azgınlığını ilan etmeye başladı.
Bunun üzerine, Allah Teala Hazretleri, Musa peygambere; kendine inananları alıp Karunun semtinden ayrılmalarını bildirdi. Çünkü Karun, azgınlığının cezasını hemen çekmeliydi. Hazreti Musa Aleyhisselam, bu ilahi emir üzerine kendisine inanan mü’minleri aldı, Karunun bulunduğu semtten derhal uzaklaştı. Hemen sonra, Allah Celle Teala Hazretleri meleklerini gönderdi ve Karunu, bütün sarayları ve servetleriyle beraber yerin dibine batırdı.
Sabahleyin bu haber etrafta duyuldu. Daha önce; Karun gibi zengin olmayı arzu edenler, pişmanlıklarını şöyle dile getiriyorlardı:
- Vay be! Demek, Allah zenginliği kullarından istediğine veriyor. Eğer Allah bize acımasaydı da Karun gibi olsaydık; şimdi biz de onun gibi yerlerin dibine geçmiş olacaktık.
Karun’un başına gelenleri, daha tatlı bir üslup ile Kur’an-ı Kerim’imizin Kasas suresinden okuyabiliriz
