Kabir Azabı Ve Sevval'den Altı Gün

Süfyan-ı Sevri anlatıyor: Mekke-i Mükerreme’de üç sene kaldım. Aslen Mekkeli birisi vardı. Her gün öğle vakti Beytü’l-Haram’a gelir, Kabe’yi tavaf eder, namaz kılar ve bana da, bir selam verdikten sonra sıyrılır giderdi. Derken bu zatla tanıştık. Birbirimizi iyice sevmiştik. Daha sonra bu zat hastalanmış ve lıeni çağırmış. Gittim. Dedi ki bana:

- Ben ölünce, cenazemi bizzat sen yıka. Namazımı sen kıldır. Sen defnet ve mezara konulduğum gece, beni kabrimde yalnız bırakma. Ta ki, Münker ve Nekir melekleri: "Rabbin kim? Peygamberin kim? Kitabın ne? Hangi dine mensupsun?" gibi sorular Hurmaya başladıkları zaman, dilimin tutulmaması

için, mezarımın başında bana Tevhid telkin eyle, Süfyan-ı Sevr i diyor ki:

Adama söz vermiştim. Dediklerini yaptım. Olduğu gün mezarı başında yattım. Bir ara uyuklamışım Birden bir ses duydum. Şöyle diyordu:

"Ey Süfyan! O adamı beklemenize ve Tevlidi telkin etmenize gerek yoktur."

Kendi kendime:

"Niçin acaba?” diye düşünürken, aynı ses: "Çünkü o zat, Ramazan orucunu tuttuktan sonra, her sene Şevval ayından da altı gün oruç tutar ve bütün seneyi oruç tutmuş gibi sevaplandırırdı. İşte im hareketinden dolayı o, kabrinde yalnız değildir."

Süfyan-ı Sevri: "Bu rüyayı, birbiri arkasından Ot; defa gördüğüm için, Rahmani olduğuna hükmediyorum" diyor.