Hac

Dinimizin beşinci temeli de “Hac”dır. Peygamber Efendimiz’in Mekke’den Medine’ye hicretlerinin dokuzuncu senesi farz kılınmıştır.

"Hac, belirli bir zamanda usulüne uygun olarak ihrama girdikten sonra Arafat’ta vakfe yapmak, Kâbe’yi tavaf ederek ziyaret etmek ve diğer bazı dini görevleri yerine getirmek" suretiyle yapılan ibadeti ifade eder. Bu ibadeti yerine getirene hacı denir. Akıllı ve büluğa ermiş, dönünceye kadar ailesinin ihtiyaçlarını temin etmiş, gidip gelecek yol parası ve sıhhati de yerinde ise bu kimseye hac farzdır.

Hac vazifesini yapmak isteyen bir Müslüman, hacca niyet ederek Kurban Bayramı’nda Mekke’de olacak şekilde hareket eder. Yolda giderken “Mikat” denilen yerde elbiselerini çıkarır, ihrama girer. (İhram: İki parça beyaz renkte kumaş)

Mekke’ye varınca abdest alır ve Harem-i Şerife girerek Kâbe’nin etrafında yedi defa döner. (Kâbe: Mekke’de küp şeklinde bir binadır. Hazreti Adem’den beri var olduğu rivayet edilmektedir. Bütün Müslümanların kıblesidir.)

Buna “tavaf’ denir. Sonra buradan çıkarak Safa ile Merve arasındaki (Safa, Merve: Mekke’de Kâbe’nin yakınında iki tepe adı) vazife yapılır ki, buna da “Say” denilir. Daha sonra Zilhicce’nin dokuzuncu günü yani Kurban Bayramı’nın arefe günü güneş doğduktan sonra Arafat’a gidilir. Burada öğle ve ikindi namazları kılınır.

Allahü Teala’ya gönülden dua ve yalvarışta bulunulur. Güneş battıktan sonra, yavaş yavaş Arafat’tan Müzdelife’ye gelinir. O gece orada kalınır. Sabah namazından sonra Mina’ya gelinir. Orada kurbanlar kesilir. Şeytan taşlanır ve ihramdan çıkılır. Mekke’ye dönülerek asıl farz olan tavaf yapılır. Sonra

Medine’ye gelerek Peygamberimiz’in ve diğer İslam büyüklerinin kabirleri ziyaret edilir.

Dünyanın çeşitli yerlerinden buraya gelen Müslümanlar, birbirleriyle görüşüp tanışırlar. Yaşayışları, sanatları hakkında bilgi alırlar. Birbirlerinin dert ve sıkıntılarını öğrenirler. Onları gidermeye çareler ararlar.