Oruç

Oruç, tan yeri ağarmaya başladığından, akşam güneş batıncaya kadar, yemekten, içmekten, cinsi yakınlıktan kendimizi korumaktır.

Oruç, İslam dininin beş temelinden üçüncüsüdür. Bedenen yapılan bir ibadettir.

Oruç, Peygamber Efendimiz’in Medine’ye hicretinin ikinci yılında farz kılınmıştır. Akıllı ve ergenlik çağına girmiş bütün Müslümanlara farzdır. Bizler de Allah’ımızın bu emrine uyarak oruç tutarız. İslam’ın bütün emirlerinde olduğu gibi oruçta da bizim için sayısız menfaatler vardır. Oruç tutmakla

nefsimizin şiddetli arzularının saldırılarına karşı korunmuş oluruz. Oruç bizleri kötülüklerden, fenalıklardan korur, bir nevi melekleştirir. Ruhen olgunlaştırır. İrade gücümüzü kuvvetlendirir.

Peygamber (a.s.) hadis-i şeriflerinde: “Her şey için bir zekat vardır. Cesedin zekatı da oruçtur. Oruç sabrın yarısıdır.” buyurmuşlardır.

Oruç tutan bir mü’min, açlığın ne demek olduğunu bizzat kendi nefsinde tadar; cemiyette aç olanların, yoksulların ızdırabını duyar. Böylece fakirlerin yardımına koşar.

Orucun farzı üçtür:

I - Niyet etmek,

2-Niyetin evvel ve son vaktini bilmek.

3-İmsak vaktinden akşama kadar orucu bozan şeylerden sakınmak.

Ergenlik çağma gelmemiş olan çocuğa oruç farz değildir. Fakat tutarsa sevabını alır. Şer’an özürlü olan kadınlar oruç tutmazlar. Hastalar, yolcular da oruç tutmayabilirler. Ancak tutmadıkları günleri sonra kaza ederler.

Yemek, içmek, cinsi münasebette bulunmak orucu bozar. Orucu bilerek bozmak günahtır. Oruca niyet ettikten sonra hastalanan kimse orucunu bozabilir. Fakat hastalığı geçtikten sonra kaza eder. Özürsüz orucu bozan kimse, bozduğu orucu kaza eder. Bir de ceza olarak ara vermeden altmış gün oruç tutar. Buna “keffaret orucu” denir.