Duanın Önemi

alkan, okun geri tepmesine ve yara açmamasına, yağmur, bitkilerin bitmemesine sebep olduğu gibi, duâlar da belâların geri dönüp İlâhi rahmetin gelmesine sebep olur. Ok ile kalkan karşılaştıklarında, kalkan oku geri ittiği gibi, belâ ile duâ karşılaşınca da duâ belâyı geri iter. Bu da Allah’ın bir hükmüdür. Allah’ın takdir ettiğine razı olmak ayrı, gelecek belâların defi için duâ yapmak ayrıdır. Bunların ikisi birbirine zıt değildir. Nitekim Allahü Teâlâ:

“Tedbirinizi alınız” buyurmaktadır. (Nisâ suresi, 71)

‘Tohum ekildikten sonra sulamaya ne lüzum var, eğer mahsul bitmesini Allah takdir ettiyse bitecek, takdir etmediyse bitmeyecek, sulamaya ihtiyaç yok” denilebilir mi? Hatta böyle sebeplere başvurmak mecburiyetinde değil miyiz? Hayırları takdir eden Allah onu bir sebebe bağlamış, şerri de takdir ederek, onu defetmek için sebepler hazırlamıştır. İşte dualar, şerlerin define birer sebeptir.

Yalnız şunu hatırdan çıkarmamak lazımdır ki, yapılan dualardan umulan faidelerin tahakkuk etmesi için, duanın usul ve âdâbına tam manasıyla riayet edilmesi ve dulann ihlasla yapılması lazımdır. Yoksa gelişi güzel yapılan her duânın kabul edilmeyeceği izahtan varestedir.

Peygamberimiz (s.a.v.) buyuruyor ki: “Duâ ibadetin ta kendisidir.” (Ebû Davud, Tirmizi)

“Allah indinde duâdan şerefli bir şey yoktur.”(Tirmizi, İmam Ahmed, Hâkim.)

“Duâ ibadetin özüdür.” (Tirmizi)

“Şüphesiz ki duâ, hem başa gelen ve hem de henüz gelmemiş olan şeylere faydalıdır. Ey Allah’ın kullan duâya devam ediniz.” (Tirmizi)

“Kazâya duâdan başka hiçbir şey mani olmaz. Ömrü de ancak iyilik ve ihsan uzatır.”

(Tirmizi)

“Kim güçlük ve üzüntülü zamanlarda duâsının kabul edilmesini arzu ederse, bolluk ve rahat zamanında çok çok duâ etsin.” (Tirmizi)